- Bağlantıyı al
- E-posta
- Diğer Uygulamalar
- Bağlantıyı al
- E-posta
- Diğer Uygulamalar
İ nsanların yaklaşık dörtte
biri Güneş’e ya da parlak
ışığa baktığında hapşırır ve
bu olay genellikle karanlık
bir ortamdan çıkıp yoğun
ve parlak ışığa maruz
kalındığında ortaya çıkar.
Hapşırma kaşıntı ve
tahrişe neden olan yabancı
maddelerin burundan
uzaklaştırılmasını sağlar.
Kaşınma ve tahriş
hissi, yüzdeki duyusal
algılamadan ve kasların
motor kontrolünden
sorumlu olan trigeminal
sinirler tarafından algılanır.
Trigeminal sinirlerden
gelen sinyaller beynin
ilgili bölgesi tarafından
algılandıktan sonra buruna,
tahrişe neden olan
yabancı maddeleri
uzaklaştırılması için bir
sıvı salgılanması, kaslara
da derin bir nefes alınması
ve alınan nefesin çok
hızlı bir şekilde dışarı verilmesi
için talimat gönderilir.
Hapşırma bir reflekstir. Yani
düşünmeksizin kendiliğinden
gerçekleşen bir olaydır.
Göze ne kadar ışık girdiğini
kontrol eden gözbebeğinin
büyüyüp küçülmesi de bu
şekilde gerçekleşir. Parlak bir
ışık göze geldiğinde görme
sinirleri tarafından algılanır
ve oluşan sinyaller beyne
taşınır. Beyin parlak ışığın
göze zarar vermesini önlemek
için, gözbebeğine küçülmesini
söyleyen bir mesaj gönderir.
Güneş ışığının neden
hapşırmaya yol açtığıyla ilgili
farklı kuramlar öneriliyor.
İnsanların görme sinirlerinde
yoğun ışık nedeniyle ortaya
çıkan uyarılmanın trigeminal
sinirlerin de etkinleşmesine
neden olduğu düşünülüyor.
İkinci görüşe göre otonom
sinir sistemindeki birbirlerine
yakın sinir liflerinden birinin
uyarılması diğer sinir lifinin de
uyarılmasına neden oluyor.
Yani görme sinirlerinden alınan
sinyallerin beyne taşınırken,
hapşırmaya neden olan
sinyalleri taşıyan sinir
hücrelerinin de etkinleşmesine
neden olabileceği düşünülüyor.
Güneş ışığının hapşırmaya
neden olmasının genetik
temeli aydınlatılamamış olsa
da araştırmalar bu durumun
ebeveynlerden birinde
görülmesi durumunda
çocukta da %50
ihtimalle görülebileceğini
gösteriyor.
- Bağlantıyı al
- E-posta
- Diğer Uygulamalar
Yorumlar
Yorum Gönder